بیکاری از مسائل عمده اقتصاد کلان است که
به صورتی کاملاً مستقیم و شدید بر یکایک افراد جامعه اثر می گذارد. از نظر
اکثر مردم، از دست دادن شغل به معنی پایین آمدن سطح زندگی و ایجاد فشارهای
روانی است. بنابراین به هیچ وجه جاری تعجب نیست که غالباً موضوع بیکاری به
صورت یکی از بحثهای عمده سیاسی مطرح می شود. بسیاری از سیاستگذاران برای
تعیین و سنجش سیستم اقتصادی و موفقیت یا شکست سیاستهای اقتصادی از عبارت
«شاخص نکبت» استفاده می کنند و مقصود آنان چیزی جز مجموع نرخهای بیکاری و
تورم نمی باشد.
در اینجا که L نمایانگر نیروی کار، E نشان دهنده نیروی شاغل و U مبین نیروی کار باشد.
از آنجا که کارگر یا مشغول به کار است یا بیکار:
L = E + U
بنابراین، نیروی کار با مجموع نیروی شاغل و بیکار برابر است. نرخ بیکاری برابر است با :
خلاصه بیکاری
1-
نرخ طبیعی بیکاری عبارت است از نرخ بیکاری در یک وضع پایدار و به دوعامل
بستگی دارد: نرخ نیروی بیکاری که منتظر خدمت شده و نرخ نیروی بیکاری که در
پی یافتن شغل جدید است.
2- از آنجا که مدت زمانی وقت می گیرد تا یک
کارگر بیکار بتواند شغلی را که موافق میل و مناسب تخصص اوست، پیدا کند
«بیکاری موضعی» امری اجتناب ناپذیر است. برخی از سیاستهای دولت مثل بیمه
بیکاری می تواند میزان بیکاری موضعی را تغییر دهد.
3- زمانی کارگران
منتظر خدمت می شوند که میزان دستمزد حقیقی از دستمزد رایح در بازار (یعنی
نرخی که عرضه را با تقاضا برابر می کند) بیشتر باشد. قانون مربوط به حداقل
دستمزدها یکی از علل انعطاف ناپذیری دستمزدهاست و علت دیگر، موجودیت
اتحادیه های کارگری و ترس از تشکیل این اتحادیه هاست. سرانجام اینکه نظریه
های مبتنی بر کارایی دستمزدها براساس این
